www.forumdzikiepola.fora.pl

Starosta

Działania szermiercze

Istnieją cztery grupy działań szermierczych:

* natarcie - czyli ruch do przodu uzbrojonej ręki (i całego ciała) w celu trafienia przeciwnika;
* zasłona - czyli pozycje lub ruchy szablą mające na celu uniknięcie ataku przeciwnika; do tej grupy zalicza się także uniki;
* odpowiedź - czyli cięcie lub pchnięcie natychmiast po wykonaniu zasłony
* przeciw-tempo - czyli cięcie lub pchnięcie w natarcie przeciwnika, które trafia przed jego zakończeniem.

Natarcie

Natarcie może być proste lub złożone. Natarcie proste polega na ruchu uzbrojonej ręki (często połączonego z pracą nóg i ruchem całego ciała) w celu trafienia przeciwnika w odkryte pole. Natarcie złożone przed wykonaniem ataku wymagają dodatkowych działań, takich jak zwód (finta), związanie broni przeciwnika lub jej odbicie.

Podczas natarcia atakujemy cięciem lub pchnięciem (sztychem).
Rodzaje cięć

Cięcia możemy podzielić na

* bezpośrednie - polegają na szybkim wyproście uzbrojonej ręki i uruchomieniu dźwigni kciuk-mały palec; są najszybsze ze wszystkich uderzeń szablą i trudne do obrony.
* zamachowe z łokcia - polegają na wzięciu zamachu porzez ugięcie łokcia i szybkim wyproście ręki; jest wolniejsze niż cięcie bezpośrednie, ale za to dużo silniejsze;
* zamachowe z ramienia - polega na wzięciu zamachu z ramienia i nadaniu szabli przyspieszenia w przeciwnym kierunku; jest to najsilniejsze cięcie, ale mało skuteczne w walce pieszej z powodu sygnalizowania natarcia zamachem;
* łukowe z nadgarstka - polegają na wzięciu zamachu ruchem obrotowym dłoni; są szybkie, silne i bardzo skuteczne; wg Starzewskiego były typowe dla szermierki staropolskiej.

Kierunki cięć

Poniższy diagram przedstawia podstawowe kierunki cięć szablą.

* Cięcie w pierwszą (wręb) - jest kierowane skosem od góry w lewe ramię i pierś przeciwnika.
* Cięcie w drugą (odlew) - jest kierowane od góry w prawe ramię i pierś przeciwnika.
* Cięcie w trzecią (nyżkiem) - jest kierowane skosem od dołu w lewe udo i brzuch przeciwnika.
* Cięcie w czwartą (podlew) - jest kierowane skosem od dołu w prawe udo i brzuch przeciwnika.
* Cięcie w piątą - jest kierowane poziomo z prawej do lewej;
wyróżniamy trzy opcje tego cięcia: kierowane w twarz - czyli wlic, kierowane w kopus - czyli wpierś i kierowane w biodro- czyli wtrok.
* Cięcie w szóstą - jest kierowane poziomo z lewej do prawej; wyróżniamy trzy opcje tego cięcia: kierowane w twarz - czyli wzerk, kierowane w korpus - czyli włęg, kierowane w biodro - czyli wkłąb.
* Cięcie w siódmą (wbrew) - jest kierowane pionowo od góry na głowę i pierś przeciwnika.
* Ciecie w ósmą (wpion) - jest kierowane pionowo od dołu na krocze i brzuch przeciwnika.

Pchnięcia

W szabli wyróżniamy dwa kierunki pchnięć w korpus - w trzecią i w czwartą, które dzielą się na wysokie i niskie, tak ja na diagramie poniżej.

Zasłony

Zasłony dzielimy na statyczne i odbijające. Zasłona statyczna polega na zasłonięciu szablą pola trafienia, w kierunku którego skierowane jest natarcie przeciwnika. Zasłona odbijająca polega na odbiciu ciosu przeciwnika kontruderzeniem. W szabli wyróżniamy 17 zasłon przedstawionych na diagramie poniżej.

Uniki

Stosowaną często metodą obrony był unik, czasami z jednoczesnym zadaniem cięcia lub pchnięcia.

* Charakterystycznym dla walki szablowej był unik do tyłu - tzw. obrona odległością.
* Unik w bok na cięcie z góry lub pchnięcie polegał na dużym przekroku lewą nogą z jednoczesnym zejściem z linii ataku - tzw. in-quartata.

Unik do dołu polegał na przejściu do niskiego wypadu z podparciem i pochyloną głową

Odpowiedź

Zwana także ripostą. Polega na natychmiastowym wyjściu z natarciem po udanej zasłonie.

Przeciw-tempo

Unik do tyłu z jednoczesnym atakiem wyprzedzającym. Stosowane przeciwko sygnalizowanym cięciom zamachowym.